“Bewoners verblijven hier niet, ze wonen hier, dit is hun huis”

Een verbouwing in een verpleeghuis betekent veel afstemming

Een verbouwing is voor veel mensen een hele ingreep. Je huis wordt overgenomen door vakmensen die de boel goed onder handen nemen. Breken, boren, timmeren en vervolgens schilderen, schroeven en afwerken. Je bent het vaak na een week al beu. Maar als het klaar is, dan is het de overlast zeker waard geweest! Dat is niet anders bij het verbouwen van een verpleeghuis. Het is wel ingewikkelder, want hier wonen soms wel 100 bewoners. En voor ieder van hen is het hun thuis.

Deel 1 De Beemden

Op de heetste dag van het jaar ben ik naar Sint-Michielsgestel gefietst. In een heerlijk koele entree word ik hartelijk ontvangen door Manuela Cooymans, teamcoach facilitair bij Ontmoetingshuis De Beemden. Omdat ik nog niet zo lang bij ZGEM werk, krijg ik een rondleiding door het gebouw, wat er verrassend nieuw uitziet terwijl het 17 jaar geleden is gebouwd.

Gezamenlijk koken

Manuela vertelt enthousiast over de verbouwing die hier de eerst helft van dit jaar heeft plaatsgevonden. “Op de drie psychogeriatrie afdelingen op de begane grond hebben we de huiskamers vergroot en de keukens vernieuwd. Omdat onze bewoners hier dementie hebben, is het fijn als we hen kunnen betrekken bij dagelijkse bezigheden zoals tuinieren en koken. Veel bewoners vinden dat leuk om te doen. Nu we de keukens hebben aangepast is dat ook mogelijk.” Manuela laat me de keuken zien waarbij het aanrechtblad aan de voorzijde elektrisch in hoogte verstelbaar is. “Op die manier kan een bewoner makkelijk aanschuiven en meehelpen, wat ook zorgt voor ontspanning bij de bewoner”, aldus Manuela. “Er zijn nu voorzieningen zodat we op de afdeling zelf kunnen koken met de bewoners”, zegt welzijnsmedewerker Sanne van Alebeek, “en die interactie met bewoners in de keuken is echt heel leuk.”

Minder prikkels, meer rust

“Doordat de huiskamers nu groter zijn, zijn er meer verschillende hoekjes waar bewoners kunnen zitten. Dat geeft meer rust omdat er minder prikkels zijn”, vertelt Manuela. Op het moment dat ik aanwezig ben, verspreidt de heerlijke geur van het middageten zich door de ruimte. Een geur van herkenning, wat ook belangrijk is voor deze groep bewoners. Tevreden wordt een kaartspel gespeeld of worden de ogen even gesloten. Buiten zit een aantal bewoners met familie in de schaduw in de tuin, die direct aan de huiskamer grenst en genieten medewerkers van een welverdiend pauzemoment.

Veilig verbouwen

Manuela en ik lopen verder en ik vraag hoe de verbouwing is gegaan. “Als we verbouwen doen we dat gefaseerd zodat de overlast en eventuele onrust onder bewoners zo minimaal mogelijk is”, legt ze uit. “Bewoners verblijven hier niet, ze wonen hier. Dit is hun huis. Dat mogen we niet vergeten. Daarom maken we ook afspraken met de aannemer over de tijden waarop ze starten met de werkzaamheden en niet te lang doorgaan. Ook het opruimen van materialen is een duidelijke afspraak zodat bewoners niet struikelen, uitglijden of gereedschap kunnen pakken. Het moet ook tijdens een verbouwing een veilig thuis zijn.”

Als we teruglopen naar de receptie vertelt Manuela nog dat al het meubilair op de vernieuwde afdelingen wordt vervangen en dat de verlichting is vervangen, zodat het meer op natuurlijk daglicht lijkt. Ook dat komt het welbevinden van bewoners ten goede. De conclusie die je hier kunt trekken is inderdaad dezelfde als thuis: het heeft wat voeten in de aarde, met een prachtig resultaat!

Klik hier om verder te lezen in deel 2.